หลังจากที่เราได้เรียนรู้เรื่อง "เครื่องมือ" ในการฝึกจิตจากหน้า กรรมฐาน ๔๐ แล้ว ในหน้านี้ เราจะมาเจาะลึกถึง "ผลลัพธ์" อันยอดเยี่ยมที่เกิดจากการใช้เครื่องมือเหล่านั้นอย่างชำนาญ ผลลัพธ์นั้นคือการเข้าถึงสภาวะจิตที่สงบ ตั้งมั่น และทรงพลังอย่างยิ่ง ที่เรียกว่า ฌานสมาบัติ (Jhāna-samāpatti)

ฌาน คือสภาวะที่จิตแน่วแน่อยู่ในอารมณ์เดียวจนแนบแน่น (อัปปนาสมาธิ) ปราศจากนิวรณ์ทั้ง ๕ โดยสิ้นเชิง เป็นความสุขที่ประณีตและสงบเย็นกว่าความสุขทางโลกทุกชนิด


รูปฌาน ๔: สมาบัติที่อิงอาศัยรูปธรรม

รูปฌาน คือฌานที่เกิดจากการใช้กรรมฐานที่ยังเกี่ยวข้องกับรูปธรรมเป็นอารมณ์ (เช่น กสิณ หรือ อานาปานสติ) เป็นพื้นฐานของการเจริญสมาบัติ แบ่งออกเป็น ๔ ระดับ โดยแต่ละระดับจะมีความประณีตขึ้นจากการละ "องค์ฌาน" (ปัจจัยทางจิตที่ประกอบในฌาน) บางอย่างออกไป

ระดับฌาน องค์ฌานที่ประกอบ (๕ อย่าง) คำอธิบาย
ปฐมฌาน (ฌานที่ ๑) วิตก, วิจาร, ปีติ, สุข, เอกัคคตา จิตยกขึ้นสู่อารมณ์กรรมฐาน และเคล้าเคลียอยู่กับอารมณ์นั้น มีความอิ่มใจซาบซ่านและสุขสบายอย่างยิ่ง
ทุติยฌาน (ฌานที่ ๒) ปีติ, สุข, เอกัคคตา จิตสงบระงับจากวิตกวิจาร มีความแน่วแน่และศรัทธาภายในมากขึ้น เหลือแต่ความปีติสุขที่เกิดจากสมาธิโดยตรง
ตติยฌาน (ฌานที่ ๓) สุข, เอกัคคตา จิตคลายจากปีติอันเป็นความตื่นเต้น เหลือแต่ความสุขุมเยือกเย็น (สุข) เป็นสุขที่ประณีตที่สุดที่ยังสัมผัสได้ทางกาย
จตุตถฌาน (ฌานที่ ๔) อุเบกขา, เอกัคคตา จิตละสุขและทุกข์ได้โดยสิ้นเชิง เข้าถึงความเป็นกลาง (อุเบกขา) ที่บริสุทธิ์เพราะสติ จิตในขั้นนี้จะนิ่งสนิท ใส และมีพลังอย่างยิ่ง เป็นฐานสำคัญของการเจริญอภิญญาและวิปัสสนา

อรูปฌาน ๔ และ นิโรธสมาบัติ: สภาวะที่เหนือรูปธรรม

สำหรับผู้ที่ชำนาญในรูปฌานแล้ว สามารถเจริญสมาธิในระดับที่สูงและประณีตยิ่งขึ้นไปอีกได้

  • อรูปฌาน ๔: คือสมาบัติที่ก้าวข้ามการรับรู้ทางรูปธรรมทั้งหมด โดยใช้อารมณ์ที่เป็นนามธรรมล้วนๆ ได้แก่ อากาสานัญจายตนะ (ความว่างไม่มีที่สิ้นสุด), วิญญาณัญจายตนะ (วิญญาณไม่มีที่สิ้นสุด), อากิญจัญญายตนะ (ความไม่มีอะไรเลย), และเนวสัญญานาสัญญายตนะ (ภาวะมีสัญญาก็ไม่ใช่ ไม่มีสัญญาก็ไม่ใช่)
  • นิโรธสมาบัติ (The Attainment of Cessation): เป็นยอดสุดแห่งสมาบัติที่พระอนาคามีและพระอรหันต์ผู้ได้ฌาน ๘ เท่านั้นจึงจะเข้าได้ เป็นสภาวะที่จิตและเจตสิกดับไปชั่วขณะ (สูงสุด ๗ วัน) เป็นการ "พักผ่อนในพระนิพพาน" ในขณะที่ยังมีชีวิตอยู่

บทสรุป

ฌานสมาบัติคือสภาวะอันน่าอัศจรรย์ที่แสดงถึงศักยภาพของจิตมนุษย์ที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างดี เป็นความสุขที่ประณีตและเป็นอิสระจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม ในทางพระพุทธศาสนา ฌานสมาบัติยังไม่ใช่เป้าหมายสุดท้าย แต่เป็นเพียง "ฐานทัพ" ที่มั่นคงและทรงพลัง จิตที่ออกจากฌานใหม่ๆ จะมีความบริสุทธิ์และเฉียบคมอย่างยิ่ง เหมาะที่สุดที่จะนำไปใช้เป็นเครื่องมือในการเจริญปัญญา (วิปัสสนา) เพื่อให้เห็นแจ้งในความจริงของสรรพสิ่งต่อไป

ในหน้าถัดไป เราจะมาสำรวจว่า "สนาม" หรือ "อารมณ์" ของการเจริญปัญญานั้นมีอะไรบ้าง ในหัวข้อ วิปัสสนาภูมิ: สนามแห่งการเจริญปัญญา