๒. การเสด็จสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์
เหตุการณ์นี้ถือเป็นที่มาในเชิงประวัติศาสตร์ของการแสดงพระอภิธรรมอย่างเป็นทางการ ซึ่งมีสาระสำคัญที่ควรทราบ ๔ ประการ คือ เหตุผลที่เสด็จไป, การเดินทาง, การแสดงธรรม และการถ่ายทอดคำสอน
เหตุผลที่เสด็จไป: การทดแทนคุณพระพุทธมารดา
เหตุผลหลักที่พระพุทธองค์เสด็จไปยังสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ใน พรรษาที่ ๗ หลังจากตรัสรู้ คือเพื่อแสดง ความกตัญญูกตเวที ต่อพระนางสิริมหามายา พระพุทธมารดาผู้ให้กำเนิดพระวรกายของพระองค์
หลังจากสิ้นพระชนม์ ๗ วันหลังประสูติ พระนางสิริมหามายาได้บังเกิดเป็นเทพบุตรในสวรรค์ชั้นดุสิต ต่อมาได้เสด็จลงมาฟังธรรม ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ในพระนาม "สันดุสิตเทพบุตร" การแสดงธรรมโปรดพุทธมารดาถือเป็นการทดแทนคุณด้วยธรรมอันสูงสุด คือการนำพามารดาให้บรรลุโลกุตรธรรม
การเดินทางอันเป็นอัศจรรย์
การเสด็จจากโลกมนุษย์สู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์นั้น พระพุทธองค์ได้ทรงแสดงพุทธานุภาพอันน่าอัศจรรย์ โดยย่างพระบาทเพียง ๓ ก้าว (ขยับพระบาท ๒ ครั้ง) เท่านั้น
- ณ ป่าไม้ประดู่ลายใกล้เมืองสาวัตถี พระองค์ทรงย่างพระบาทขวาไปประดิษฐานบนยอด เขายุคันธร
- จากนั้นทรงย่างพระบาทซ้ายไปประดิษฐานบนยอด เขาพระสุเมรุ (สิเนรุ)
- จากยอดเขาพระสุเมรุ พระองค์ก็เสด็จถึง สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ในก้าวต่อไป
การแสดงพระอภิธรรม
ณ สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ พระพุทธองค์ได้ประทับนั่งขัดสมาธิบน "บัณฑุกัมพลศิลาอาสน์" ซึ่งเป็นแท่นศิลาทิพย์สีแดงดังผ้ากัมพลแดง ภายใต้ต้นปาริฉัตร (ต้นทองหลาง) ทิพย์ พระองค์ได้ทรงเริ่มแสดง พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์ แก่เหล่าเทวดาและพรหมจากทั่วทั้งหมื่นจักรวาลที่มาชุมนุมกัน โดยมีสันดุสิตเทพบุตร (พุทธมารดา) เป็นประธาน การแสดงธรรมนี้ดำเนินไปตลอดระยะเวลา ๓ เดือนเต็ม แห่งการเข้าพรรษา
การถ่ายทอดคำสอนสู่โลกมนุษย์
ในระหว่างที่ทรงจำพรรษาบนสวรรค์นั้น พระพุทธองค์ยังทรงปฏิบัติพุทธกิจในโลกมนุษย์มิได้ขาด
- ช่วงกลางวัน: พระองค์จะทรงเนรมิต "พระพุทธนิมิต" ขึ้นมาแสดงธรรมแทนพระองค์บนสวรรค์ ส่วนพระองค์จริงจะเสด็จกลับมายังโลกมนุษย์เพื่อออกบิณฑบาตและภัตกิจ ณ ป่าไม้จันทน์
- การถ่ายทอดธรรม: เมื่อ พระสารีบุตรเถระ ผู้เป็นอัครสาวกเบื้องขวาและเลิศด้วยปัญญา เข้าเฝ้า พระพุทธองค์ก็จะทรงแสดงสรุปย่อของพระอภิธรรมที่ได้สอนแก่เหล่าเทวดาในวันนั้นๆ แก่พระสารีบุตร
- การสืบทอด: พระสารีบุตรเมื่อได้รับฟังแล้ว ก็ได้นำธรรมอันลึกซึ้งนั้นไปสั่งสอนถ่ายทอดแก่ศิษย์ของท่านอีก ๕๐๐ รูปโดยละเอียดต่อไป วิธีการนี้ทำให้พระอภิธรรมปิฎกได้รับการทรงจำและสืบทอดมาในโลกมนุษย์จนถึงปัจจุบัน